Zespół lęku uogólnionego (GAD) jest stanem długotrwałym, ale może pomóc wiele różnych metod leczenia.
Jeśli oprócz GAD masz inne problemy, takie jak depresja lub nadużywanie alkoholu , mogą one wymagać wyleczenia przed rozpoczęciem leczenia specyficznego dla GAD.
Terapie psychologiczne dla GAD
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie GAD, zwykle zaleca się, abyś spróbował leczenia psychologicznego przed przepisaniem leku.
W ramach można skorzystać z terapii psychologicznych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT) i stosowana relaksacja.
Nie potrzebujesz skierowania od swojego lekarza rodzinnego.
Możesz skierować się bezpośrednio do poradni psychoterapeutycznej.
Jeśli wolisz, Twój lekarz rodzinny może Cię skierować.
Samopomoc z przewodnikiem
Twój lekarz rodzinny lub psycholog może zasugerować skorzystanie z kursu samopomocy z przewodnikiem, aby sprawdzić, czy może on pomóc Ci nauczyć się radzić sobie z lękiem.
Wiąże się to z pracą nad zeszytem ćwiczeń lub kursem komputerowym opartym na CBT we własnym czasie przy wsparciu terapeuty.
Możesz też otrzymać propozycję kursu grupowego, podczas którego ty i inne osoby z podobnymi problemami spotykacie się co tydzień z terapeutą, aby nauczyć się sposobów radzenia sobie z lękiem.
Jeśli te początkowe metody leczenia nie pomogą, zazwyczaj zostanie Ci zaproponowana bardziej intensywna terapia psychologiczna lub leki.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia GAD.
Badania różnych metod leczenia GAD wykazały, że korzyści płynące z CBT mogą trwać dłużej niż leki, ale żadna z nich nie działa dla każdego.
CBT pomaga kwestionować negatywne lub niespokojne myśli i robić rzeczy, których zwykle unikasz, ponieważ wywołują lęk.
Zwykle polega na spotkaniu ze specjalnie przeszkolonym i akredytowanym terapeutą na godzinną sesję co tydzień przez 3 do 4 miesięcy.
Relaks stosowany
Relaksacja stosowana skupia się na rozluźnieniu mięśni w określony sposób w sytuacjach, które zwykle wywołują niepokój.
Technika musi być nauczana przez wyszkolonego terapeutę, ale generalnie obejmuje:
- nauczyć się rozluźniać mięśnie
- uczenie się, jak szybko rozluźniać mięśnie i reagować na wyzwalacz, taki jak słowo „relaks”
- ćwiczenie rozluźniania mięśni w sytuacjach, które powodują niepokój
Podobnie jak w przypadku CBT, stosowana terapia relaksacyjna będzie zwykle oznaczać spotkanie z terapeutą na godzinną sesję tygodniowo przez 3-4 miesiące.
Termin przeglądu mediów: 5 września 2021 r
Lek
Jeśli powyższe terapie psychologiczne nie pomogły lub nie chcesz ich wypróbować, zwykle otrzymasz propozycję leczenia.
Twój lekarz rodzinny może przepisać różne rodzaje leków do leczenia GAD.
Niektóre leki są przeznaczone do krótkotrwałego przyjmowania, podczas gdy inne są przepisywane przez dłuższy czas.
W zależności od objawów, możesz potrzebować leków, aby leczyć objawy fizyczne, a także psychologiczne.
Jeśli rozważasz przyjmowanie leków na GAD, Twój lekarz rodzinny powinien szczegółowo omówić z Tobą różne opcje przed rozpoczęciem kursu leczenia, w tym:
- różne rodzaje leków
- długość leczenia
- skutki uboczne i możliwe interakcje z innymi lekami
Powinieneś także regularnie odbywać wizyty u lekarza, aby ocenić postępy w przyjmowaniu leków na GAD.
Odbywa się to zwykle co 2–4 tygodnie przez pierwsze 3 miesiące, a następnie co 3 miesiące.
Poinformuj swojego lekarza rodzinnego, jeśli podejrzewasz, że możesz odczuwać skutki uboczne leków. Mogą być w stanie dostosować dawkę lub przepisać inny lek.
Poniżej opisano główne leki, które mogą być Ci oferowane w leczeniu GAD.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
W większości przypadków pierwszym lekiem, który zostanie Ci zaoferowany, będzie środek przeciwdepresyjny zwany selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) .
Ten rodzaj leków działa poprzez zwiększenie poziomu substancji chemicznej zwanej serotoniną w mózgu.
Przykłady leków SSRI, które możesz przepisać, obejmują:
- sertralina
- escitalopram
- paroksetyna
SSRI można przyjmować przez dłuższy czas, ale tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwdepresyjnych, zanim zaczną działać, może minąć kilka tygodni.
Zazwyczaj zaczynasz od małej dawki, która jest stopniowo zwiększana, gdy twoje ciało dostosowuje się do leku.
Typowe skutki uboczne SSRI obejmują:
- uczucie pobudzenia
- nudności lub wymioty
- niestrawność
- biegunka lub zaparcie
- utrata apetytu i utrata masy ciała
- zawroty głowy
- rozmazany obraz
- suchość w ustach
- nadmierne pocenie
- bóle głowy
- problemy ze snem (bezsenność) lub senność
- niski popęd seksualny
- trudności w osiągnięciu orgazmu podczas seksu lub masturbacji
- u mężczyzn - trudności w uzyskaniu lub utrzymaniu erekcji (zaburzenia erekcji)
Te działania niepożądane powinny z czasem ulec poprawie, chociaż niektóre - na przykład problemy seksualne - mogą się utrzymywać.
Jeśli twój lek nie pomaga po około 2 miesiącach leczenia lub powoduje nieprzyjemne skutki uboczne, twój lekarz rodzinny może przepisać alternatywny SSRI.
Kiedy ty i twój lekarz rodzinny zdecydujecie, że należy przerwać przyjmowanie leków, zwykle będziecie powoli zmniejszać dawkę w ciągu kilku tygodni, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia efektów odstawienia.
Nigdy nie przerywaj przyjmowania leków, chyba że lekarz rodzinny wyraźnie Ci to zaleci.
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
Jeśli SSRI nie pomagają złagodzić lęku, możesz otrzymać inny rodzaj leku przeciwdepresyjnego, znany jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI).
Ten rodzaj leku zwiększa ilość serotoniny i noradrenaliny w mózgu.
Przykłady SNRI, które możesz przepisać, obejmują:
- wenlafaksyna
- duloksetyna
Typowe skutki uboczne SNRI obejmują:
- źle się czuć
- bóle głowy
- senność
- zawroty głowy
- suchość w ustach
- zaparcie
- bezsenność
- wyzysk
SNRI mogą również podnosić ciśnienie krwi, dlatego podczas leczenia będzie ono regularnie monitorowane.
Podobnie jak w przypadku leków z grupy SSRI, niektóre działania niepożądane (takie jak nudności, rozstrój żołądka, problemy ze snem, pobudzenie lub niepokój) występują częściej w ciągu pierwszych 1 lub 2 tygodni leczenia, ale zwykle ustępują, gdy organizm dostosowuje się do lek.
Pregabalina
Jeśli SSRI i SNRI nie są dla Ciebie odpowiednie, możesz otrzymać propozycję pregabaliny.
Jest to lek znany jako środek przeciwdrgawkowy, który jest stosowany w leczeniu stanów takich jak epilepsja , ale stwierdzono również, że jest korzystny w leczeniu lęku.
Skutki uboczne pregabaliny mogą obejmować:
- senność
- zawroty głowy
- zwiększony apetyt i przyrost masy ciała
- rozmazany obraz
- bóle głowy
- suchość w ustach
- zawrót głowy
Pregabalina rzadziej wywołuje nudności lub niski popęd płciowy niż leki z grupy SSRI lub SNRI.
Benzodiazepiny
Benzodiazepiny to rodzaj środków uspokajających, które czasami mogą być stosowane jako krótkotrwałe leczenie w szczególnie ciężkim okresie lęku.
Dzieje się tak, ponieważ pomagają złagodzić objawy w ciągu 30 do 90 minut od zażycia leku.
Jeśli przepisano ci benzodiazepinę, zwykle będzie to diazepam.
Chociaż benzodiazepiny są bardzo skuteczne w leczeniu objawów lęku, nie można ich stosować przez dłuższy czas.
Dzieje się tak, ponieważ mogą uzależnić, jeśli są używane dłużej niż 4 tygodnie. Po tym czasie benzodiazepiny również zaczynają tracić swoją skuteczność.
Z tych powodów benzodiazepiny zwykle nie są przepisywane na dłużej niż 2 do 4 tygodni.
Skutki uboczne benzodiazepin mogą obejmować:
- senność
- Trudności z koncentracją
- bóle głowy
- zawrót głowy
- niekontrolowane drżenie lub drżenie części ciała (drżenie)
- niski popęd seksualny
Ponieważ senność jest szczególnie częstym działaniem niepożądanym benzodiazepin, przyjmowanie tego leku może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Podczas leczenia należy unikać tych czynności.
Podczas przyjmowania benzodiazepiny nie należy również pić alkoholu ani używać opiatów, ponieważ może to być niebezpieczne.
Skierowanie do specjalisty
Jeśli wypróbowałeś wyżej wymienione metody leczenia i masz znaczące objawy GAD, możesz porozmawiać ze swoim lekarzem rodzinnym, czy powinieneś zostać skierowany do specjalisty zdrowia psychicznego.
Skierowanie będzie działać inaczej w różnych obszarach Wielkiej Brytanii, ale zazwyczaj zostaniesz skierowany do lokalnego zespołu zdrowia psychicznego.
W skład tych zespołów wchodzi szereg specjalistów, w tym:
- psychiatrzy
- pielęgniarki psychiatryczne
- psychologowie kliniczni
- terapeutów zajęciowych
- pracownicy socjalni
Odpowiedni specjalista zdrowia psychicznego z Twojego lokalnego zespołu przeprowadzi ogólną ponowną ocenę Twojego stanu.
Zapytają Cię o Twoje poprzednie leczenie i jego skuteczność.
Mogą również zapytać o rzeczy w twoim życiu, które mogą wpływać na twój stan, lub o to, ile wsparcia otrzymujesz od rodziny i przyjaciół.
Twój specjalista będzie wtedy mógł opracować dla Ciebie plan leczenia, który będzie miał na celu wyleczenie objawów.
W ramach tego planu możesz otrzymać propozycję leczenia, którego wcześniej nie próbowałeś, a może to być jedna z psychologicznych terapii lub leków wymienionych powyżej.
Alternatywnie możesz otrzymać propozycję połączenia leczenia psychologicznego z lekiem lub kombinacją 2 różnych leków.