Krwotok podpajęczynówkowy – leczenie

Jeśli podejrzewasz krwotok podpajęczynówkowy, zwykle zostaniesz przeniesiony do specjalistycznej jednostki neurologicznej.

Jednostki te wyposażone są w szereg urządzeń i zabiegów wspomagających wiele ważnych funkcji organizmu, takich jak oddychanie, ciśnienie krwi i krążenie.

W cięższych przypadkach możesz zostać przeniesiony na oddział intensywnej terapii (OIOM) .

Lek

Nimodypina

Jednym z głównych powikłań krwotoku podpajęczynówkowego jest wtórne niedokrwienie mózgu.

To jest, gdy dopływ krwi do mózgu zostaje niebezpiecznie zmniejszony, zakłócając jego normalne funkcje, powodując uszkodzenie mózgu.

Zwykle otrzymasz lek o nazwie nimodypina, aby zmniejszyć ryzyko takiego zdarzenia.

Zwykle przyjmuje się to przez 3 tygodnie, aż minie ryzyko wtórnego niedokrwienia mózgu.

Skutki uboczne nimodypiny są rzadkie, ale mogą obejmować:

  • zaczerwienienie
  • źle się czuć
  • przyspieszone tętno
  • bóle głowy
  • wysypka

Przeciwbólowy

Leki mogą być skuteczne w łagodzeniu silnego bólu głowy związanego z krwotokiem podpajęczynówkowym.

Powszechnie stosowane leki przeciwbólowe obejmują morfinę oraz połączenie kodeiny i paracetamolu.

Inne leki

Inne leki, które mogą być stosowane w leczeniu krwotoku podpajęczynówkowego, obejmują:

  • leki przeciwdrgawkowe , takie jak fenytoina – które mogą być stosowane w celu zapobiegania napadom (napadom)
  • leki przeciwwymiotne , takie jak prometazyna – które mogą pomóc powstrzymać nudności i wymioty

Chirurgia i procedury

Jeśli skany wykażą, że krwotok podpajęczynówkowy był spowodowany tętniakiem mózgu , można zalecić zabieg naprawczy zmienionego naczynia krwionośnego i zapobieżenia ponownemu pęknięciu tętniaka.

Można to przeprowadzić za pomocą jednej z 2 głównych technik. Rodzaj zastosowanej procedury będzie zależał od stanu zdrowia i pozycji tętniaka. Oba są przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym, co oznacza, że będziesz spać przez całą operację.

Zwijanie

Cienką rurkę zwaną cewnikiem wprowadza się do tętnicy w nodze lub w pachwinie.

Rurka jest prowadzona przez sieć naczyń krwionośnych do głowy i do tętniaka.

Następnie przez rurkę do tętniaka wprowadza się maleńkie cewki platynowe. Gdy tętniak jest pełen cewek, krew nie może do niego dostać się.

Oznacza to, że tętniak jest odcięty od głównej tętnicy, co zapobiega jego ponownemu wzrostowi lub pęknięciu.

Obrzynek

Cięcie wykonuje się na skórze głowy (lub czasami tuż nad brwiami) i usuwa się niewielki płat kości, aby chirurg mógł uzyskać dostęp do mózgu. Ten rodzaj operacji nazywany jest kraniotomią.

Kiedy tętniak jest zlokalizowany, wokół podstawy tętniaka zakłada się mały metalowy zacisk, który uszczelnia go. Po wymianie płata kostnego skóra głowy jest zszywana.

Z biegiem czasu wyściółka naczynia krwionośnego zagoi się wzdłuż miejsca umieszczenia klipsa, trwale uszczelniając tętniak i zapobiegając jego ponownemu wzrostowi lub pęknięciu.

W niektórych przypadkach operacja może nie być wskazana. Nazywa się to czasami leczeniem zachowawczym lub zarządzaniem. Tutaj operacja jest uważana za zbyt ryzykowną.

Niezależnie od zastosowanego leczenia, będziesz musiał być uważnie obserwowany przez jakiś czas, aby uniknąć komplikacji.

Zwijanie a obcinanie

To, czy stosuje się obcinanie, czy zwijanie, zależy od takich rzeczy, jak rozmiar, lokalizacja i kształt tętniaka.

Zwijanie jest często preferowaną techniką, ponieważ wiąże się z mniejszym ryzykiem krótkoterminowych powikłań, takich jak drgawki, niż przycinanie, chociaż długoterminowe korzyści wynikające z przycinania są niepewne.

Osoby, które przeszły procedurę zwijania, zwykle opuszczają szpital wcześniej niż osoby, które przeszły procedurę przycinania, a ogólny czas powrotu do zdrowia może być krótszy.

Ale kiedy tego typu operacje są przeprowadzane w trybie nagłym, czas powrotu do zdrowia i pobyt w szpitalu zależą bardziej od ciężkości pęknięcia niż od rodzaju zastosowanej operacji.