Autosomalna dominująca policystyczna choroba nerek (ADPKD) może czasami prowadzić do potencjalnie poważnych powikłań w innych częściach ciała poza nerkami.
Torbiele wątroby
Wiele osób z ADPKD rozwija cysty w innych narządach, a także w nerkach. ADPKD często wpływa również na wątrobę.
Torbiele rozwijające się w wątrobie zwykle nie zakłócają normalnej czynności wątroby, ale czasami mogą ulec zakażeniu lub powodować objawy, takie jak:
- ból brzucha (brzucha)
- obrzęk i wzdęcia brzucha
- w rzadkich przypadkach zażółcenie skóry i białkówek oczu spowodowane uszkodzeniem wątroby (żółtaczka)
W większości przypadków objawy te ustępują bez konieczności leczenia.
W rzadkich przypadkach, gdy większa torbiel powoduje silny lub uporczywy ból, może być konieczna operacja, aby drenować torbiel.
Bardzo rzadko wątroba może stać się tak bardzo obrzęknięta, że przestaje działać prawidłowo.
W takich przypadkach może być konieczne chirurgiczne usunięcie części wątroby lub wykonanie pełnego przeszczepu wątroby .
Choroba sercowo-naczyniowa
W wyniku wysokiego ciśnienia krwi osoby z ADPKD mają również zwiększone ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych (CVD) .
CVD to ogólny termin odnoszący się do stanów wpływających na serce i naczynia krwionośne i obejmuje:
- choroba wieńcowa serca , w której dopływ krwi do serca jest ograniczony
- udar , gdy dopływ krwi do części mózgu jest zablokowany, powodując nieodwracalne uszkodzenie mózgu
- zawał serca , kiedy dopływ krwi do serca zostaje nagle zablokowany, powodując nieodwracalne uszkodzenie mięśnia sercowego
Jeśli jesteś zagrożony CVD, możesz otrzymać małą dawkę aspiryny, która pomoże ci zatrzymać krzepnięcie krwi, i lek zwany statyną, aby obniżyć poziom cholesterolu.
Wprowadzanie zdrowych zmian w stylu życia, takich jak rzucenie palenia , zmniejszenie spożycia alkoholu , regularne ćwiczenia i przestrzeganie zdrowej, zbilansowanej diety , może również zmniejszyć ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych.
Tętniaki mózgu
Tętniak to wybrzuszenie w naczyniu krwionośnym spowodowane osłabieniem ściany naczynia krwionośnego.
Gdy krew przepływa przez osłabioną część naczynia, ciśnienie krwi powoduje jej wybrzuszenie na zewnątrz jak balon.
Tętniaki mózgu występują częściej u osób z ADPKD niż u osób z populacji ogólnej, prawdopodobnie dlatego, że wysokie ciśnienie krwi wpływa na osłabione ściany naczyń krwionośnych.
Tętniak mózgu zwykle nie powoduje żadnych zauważalnych objawów, chyba że pęknie (pęknie).
Pęknięty tętniak powoduje krwawienie na powierzchni mózgu. Nazywa się to krwotokiem podpajęczynówkowym .
Objawy krwotoku podpajęczynówkowego mogą obejmować:
- nagły, bolesny ból głowy, często opisywany jako nagłe uderzenie w głowę, powodujące intensywny ból, jakiego nie doświadczyłeś wcześniej
- sztywny kark
- uczucie i wymioty
- wrażliwość na światło (światłowstręt)
- niewyraźne lub podwójne widzenie
- dezorientacja
- objawy podobne do udaru , takie jak niewyraźna mowa i osłabienie po jednej stronie ciała
- utrata przytomności lub niekontrolowane drżenie (drgawki)
Krwotok podpajęczynówkowy to nagły przypadek medyczny wymagający natychmiastowego leczenia, aby zapobiec poważnym powikłaniom, uszkodzeniom mózgu i śmierci.
Zadzwoń pod numer 112 natychmiast i poproś o karetkę, jeśli podejrzewasz, że Ty lub ktoś, kogo znasz, ma krwotok podpajęczynówkowy.
Ekranizacja
Szacuje się, że około 10% osób z ADPKD rozwinie tętniaka mózgu, ale większość z nich nie będzie miała żadnych objawów i nigdy nie spowoduje problemu.
Osoby z ADKPD, u których w rodzinie również występowały krwotoki podpajęczynówkowe, są bardziej zagrożone.
Jeśli masz ADPKD i rodzinną historię krwotoków podpajęczynówkowych, zwykle zostanie Ci zaproponowane badanie MRA w celu sprawdzenia tętniaków w mózgu.
Skan MRA wykorzystuje pole magnetyczne i fale radiowe do tworzenia obrazów tętnic i przepływu krwi w nich.
Jeśli nie zostaną wykryte żadne tętniaki lub tylko małe tętniaki, zaoferowane zostaną dalsze badania w odstępach od 1 do 5 lat, aby sprawdzić, czy nie ma nowych krwotoków lub nie zwiększy się rozmiaru już istniejącego.
Jeśli zostanie wykryty tętniak o określonej wielkości, a lekarz uważa, że istnieje ryzyko, że może pęknąć w przyszłości, może zalecić operację lub procedurę, aby temu zapobiec.