Bielactwo – leczenie

Leczenie bielactwa nabytego polega na zmianie wyglądu skóry poprzez przywrócenie jej koloru.

Jednak efekty leczenia zwykle nie są trwałe i nie zawsze można kontrolować rozprzestrzenianie się choroby.

Lekarz rodzinny może zalecić:

• bezpieczeństwo słoneczne
• skierowanie na kremy maskujące
• miejscowy steroid (krem lub maść zawierająca steroid)

Dalsze leczenie może nie być konieczne, jeśli na przykład masz tylko niewielką plamę bielactwa lub Twój naturalny kolor skóry jest bardzo jasny.

Jeśli konieczne będzie dalsze leczenie, możesz zostać skierowany do lekarza specjalizującego się w leczeniu chorób skóry (dermatologa).

Oparzenie słoneczne jest poważnym ryzykiem, jeśli masz bielactwo. Należy chronić skórę przed słońcem i nie korzystać z solarium.

Kiedy skóra jest wystawiona na działanie promieni słonecznych, wytwarza pigment zwany melaniną, który pomaga chronić ją przed światłem ultrafioletowym (UV). Jeśli jednak masz bielactwo, w Twojej skórze nie ma wystarczającej ilości melaniny, więc nie jest ona chroniona.

Zawsze stosuj krem przeciwsłoneczny, najlepiej ze współczynnikiem ochrony przeciwsłonecznej (SPF) 30 lub wyższym, aby chronić skórę przed oparzeniami słonecznymi i długotrwałymi uszkodzeniami. Jest to szczególnie ważne, jeśli masz jasną karnację.

Jeśli Twoja skóra nie jest wystawiona na działanie słońca, istnieje zwiększone ryzyko niedoboru witaminy D. Witamina D jest niezbędna do utrzymania zdrowych kości i zębów.

Światło słoneczne jest głównym źródłem witaminy D, chociaż witamina D występuje również w niektórych pokarmach, takich jak tłuste ryby.

Uzyskanie wystarczającej ilości witaminy D z samego pożywienia i światła słonecznego może być trudne. Dlatego należy rozważyć codzienne przyjmowanie suplementu zawierającego 10 mikrogramów (mcg) witaminy D.

Aby uzyskać poradę dotyczącą kamuflażu skóry, lekarz ogólny może skierować Cię do usługi kamuflażu skóry w zmianie twarzy .

Musisz zostać przeszkolony w używaniu kremów maskujących, ale usługa jest bezpłatna (chociaż datki są mile widziane), a niektóre kremy można przepisać w ramach .

Kremy maskujące są wodoodporne i można je nakładać na dowolne miejsce na ciele. Na ciele utrzymują się do 4 dni, a na twarzy od 12 do 18 godzin.

Możesz również kupić krem do kamuflażu skóry, który zawiera filtr przeciwsłoneczny lub ma wskaźnik SPF.

Dowiedz się więcej o miejscowych sterydach .

Stosowanie miejscowych sterydów

Lekarz rodzinny może przepisać krem lub maść, w zależności od tego, co wolisz i gdzie będą stosowane. Maści są bardziej tłuste. Kremy są lepsze w stawach – na przykład w okolicach łokci.

Możliwe sterydy, które mogą być przepisane, obejmują:

• propionian flutykazonu
• walerianian betametazonu
• maślan hydrokortyzonu

Lekarz rodzinny poinformuje Cię, jak nakładać krem lub maść na plastry i ile należy stosować. Zwykle zabieg należy stosować raz dziennie.

Miejscowe sterydy są mierzone w standardowej jednostce zwanej jednostką opuszki palca (FTU). Jeden FTU to ilość miejscowego sterydu wyciśnięta wzdłuż opuszki palca dorosłego. Jeden FTU wystarczy do leczenia obszaru skóry dwukrotnie większego niż dłoń osoby dorosłej.

Kontynuacja

Po 1 miesiącu będziesz mieć wizytę kontrolną, aby lekarz rodzinny mógł sprawdzić, jak działa leczenie i czy masz jakiekolwiek skutki uboczne. Jeśli leczenie powoduje działania niepożądane, może być konieczne zaprzestanie stosowania miejscowego steroidu.

Po kolejnym miesiącu lub 2, lekarz rodzinny sprawdzi, jak bardzo poprawiło się twoje bielactwo. Jeśli nie ma poprawy, możesz zostać skierowany do dermatologa.

Jeśli poprawi się nieznacznie, możesz kontynuować leczenie, ale co kilka tygodni zrób sobie przerwę w leczeniu. Możesz również zostać skierowany do dermatologa.

Leczenie zostanie przerwane, jeśli stan bielactwa nabytego znacznie się poprawi.

Lekarz rodzinny może robić zdjęcia twojego bielactwa nabytego podczas leczenia, aby monitorować wszelkie oznaki poprawy. Możesz także zrobić zdjęcia samodzielnie.

Skutki uboczne

Skutki uboczne miejscowych steroidów obejmują:

• smugi lub linie na skórze (rozstępy)
• ścieńczenie skóry (zanik)
• widoczne naczynia krwionośne (teleangiektazje)
• nadmierny wzrost włosów (nadmierne owłosienie)
• zapalenie skóry (kontaktowe zapalenie skóry)
• trądzik

Pimekrolimus i takrolimus to rodzaj leków zwanych inhibitorami kalcyneuryny, które są zwykle stosowane w leczeniu egzemy .

Pimekrolimus i takrolimus nie są licencjonowane w leczeniu bielactwa nabytego, ale mogą być stosowane w celu przywrócenia pigmentu skóry u dorosłych i dzieci z bielactwem nabytym.

Mogą powodować skutki uboczne, takie jak:

• uczucie pieczenia lub bólu po nałożeniu na skórę
• czyniąc skórę bardziej wrażliwą na światło słoneczne
• zaczerwienienie twarzy (zaczerwienienie) i podrażnienie skóry po spożyciu alkoholu

Jednak w przeciwieństwie do steroidów, pimekrolimus i takrolimus nie powodują ścieńczenia skóry.

Fototerapia może zwiększać ryzyko raka skóry z powodu dodatkowej ekspozycji na promienie UVA. Ryzyko raka skóry jest mniejsze w przypadku światła UVB. Twój dermatolog powinien omówić z Tobą ryzyko, zanim zdecydujesz się na fototerapię.

Nie zaleca się stosowania lamp przeciwsłonecznych, które można kupić w domu do terapii światłem. Nie są tak skuteczne, jak fototerapia, którą otrzymasz w szpitalu. Lampy też nie są regulowane, więc mogą nie być bezpieczne.

Tego typu zabiegi są czasochłonne, niosą ze sobą ryzyko powstawania blizn i nie są odpowiednie dla dzieci. Nie są również szeroko dostępne w Wielkiej Brytanii i nie są finansowane przez .

• laser ekscymerowy – wysokoenergetyczne wiązki światła, które są wykorzystywane w laserowym leczeniu oczu, ale mogą być również wykorzystywane w fototerapii (niedostępne w )
• analogi witaminy D – takie jak kalcypotriol, który można również stosować przy fototerapii
• azatiopryna – lek hamujący działanie układu odpornościowego
• tabletki prednizolonu – steroid, który był również stosowany przy fototerapii; może powodować skutki uboczne

Organizacje charytatywne, takie jak The Vitiligo Society , mogą skontaktować Cię z lokalną grupą wsparcia (być może najpierw będziesz musiał zostać członkiem). Lekarz rodzinny może również zasugerować grupę wsparcia.

Jeśli masz objawy psychospołeczne – na przykład twój stan powoduje u Ciebie cierpienie – lekarz pierwszego kontaktu może skierować Cię do psychologa lub doradcy na leczenie, takie jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT) .

CBT to rodzaj terapii, której celem jest pomoc w radzeniu sobie z problemami poprzez zmianę sposobu myślenia i zachowania.

Wiele metod leczenia bielactwa nabytego jest bez licencji. „Bez licencji” oznacza, że producent leku nie wystąpił o licencję na stosowanie go w leczeniu choroby. Lek nie przeszedł badań klinicznych, aby sprawdzić, czy jest skuteczny i bezpieczny w leczeniu choroby.

Lekarze mogą zalecić stosowanie nielicencjonowanego leku, jeśli uważają, że będzie on skuteczny, a korzyści z leczenia przewyższają związane z nim ryzyko. Przed przepisaniem nielicencjonowanego leku powinni poinformować Cię, że nie jest on licencjonowany i omówić z Tobą możliwe ryzyko i korzyści.