Chociaż choroba Creutzfeldta-Jakoba (CJD) występuje bardzo rzadko, jej zapobieżenie może być trudne.
Dzieje się tak, ponieważ większość przypadków występuje spontanicznie z nieznanego powodu (sporadyczne CJD), a niektóre są spowodowane dziedziczną wadą genetyczną (rodzinna CJD).
Metody sterylizacji stosowane w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii i wirusów również nie są w pełni skuteczne przeciwko zakaźnemu białku (prionowi), które powoduje CJD.
Ale zaostrzone wytyczne dotyczące ponownego użycia sprzętu chirurgicznego oznaczają, że przypadki CJD przenoszone przez leczenie (jatrogenne CJD) są obecnie bardzo rzadkie.
Istnieją również środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się odmiany CJD w łańcuchu pokarmowym i dostawie krwi używanej do transfuzji krwi .
Ochrona łańcucha pokarmowego
Odkąd potwierdzono związek między gąbczastą encefalopatią bydła (BSE lub „chorobą szalonych krów”) a wariantem CJD, wprowadzono ścisłe kontrole, aby powstrzymać BSE przed wejściem do łańcucha pokarmowego człowieka.
Te kontrole obejmują:
- zakaz karmienia zwierząt gospodarskich mieszanką mięsno-kostną
- usunięcie i zniszczenie wszystkich części tuszy zwierzęcia, które mogą być zakażone BSE
- zakaz stosowania mięsa odzyskanego mechanicznie (pozostałości mięsa pozostawione na tuszy, które zostały odpalone z kości)
- badania na każdym bydle w wieku powyżej 30 miesięcy (doświadczenie pokazuje, że infekcja u bydła poniżej 30 miesiąca życia jest rzadka, a nawet bydło zakażone nie rozwinęło jeszcze niebezpiecznego poziomu zakażenia)
Transfuzje krwi
W Wielkiej Brytanii były 4 przypadki, w których wariant CJD został przeniesiony przez transfuzję krwi.
W każdym przypadku osoba otrzymała transfuzję krwi od dawcy, u którego później wystąpił wariant CJD.
Trzech z 4 biorców rozwinęło wariant CJD, podczas gdy czwarty biorca zmarł przed rozwinięciem się wariantu CJD, ale stwierdzono, że został zakażony po sekcji zwłok.
Nie jest pewne, czy przyczyną infekcji była transfuzja krwi, ponieważ osoby zaangażowane mogły zarazić się wariantem CJD ze źródeł dietetycznych.
Niemniej jednak podjęto kroki w celu zminimalizowania ryzyka zakażenia ukrwienia.
Te kroki obejmują:
- niedopuszczanie osób potencjalnie narażonych na CJD do oddawania krwi, tkanek lub narządów (w tym komórek jajowych i nasienia do leczenia niepłodności)
- nie przyjmowanie darowizn od osób, które przeszły transfuzję krwi w Wielkiej Brytanii od 1980 roku
- usuwanie białych krwinek, które mogą nieść największe ryzyko przeniesienia CJD, z całej krwi używanej do transfuzji