Problemy zwykle pojawiają się, gdy dziecko jeszcze uczy się mówić, w wieku od 2 do 5 lat.
W miarę jak dziecko się starzeje i staje się bardziej świadome swojego jąkania, może również zmienić swoje zachowanie w określony sposób, aby ukryć trudności z mówieniem.
Jąkanie może rozwijać się stopniowo, chociaż często pojawia się nagle u dziecka, które wcześniej dobrze mówiło.
Typowe cechy
Jąkanie może obejmować:
- powtarzanie określonych dźwięków, sylab lub słów podczas mówienia, na przykład „aaaa-jabłko” zamiast „jabłko”
- przedłużanie niektórych dźwięków i brak możliwości przejścia do następnego dźwięku – na przykład mówiąc „mmmmmmmilk”
- długie przerwy między niektórymi dźwiękami i słowami, które mogą wydawać się, że dziecko ma trudności z wypowiedzeniem właściwego słowa, frazy lub zdania
- używanie wielu „wypełniaczy” podczas mowy, takich jak „um” i „ah”
- unikanie kontaktu wzrokowego z innymi ludźmi podczas zmagania się z dźwiękami lub słowami
Jąkanie jest również bardziej prawdopodobne, gdy małe dziecko ma dużo do powiedzenia, jest podekscytowane, mówi coś, co jest dla niego ważne lub chce zadać pytanie.
Jąkanie może być gorsze w sytuacjach, w których dziecko czuje się skrępowane swoją mową i może starać się nie jąkać.
Te sytuacje mogą obejmować:
- rozmowa z osobą sprawującą władzę, na przykład nauczycielem
- mówienie czegoś przed klasą
- czytanie na głos
- rozmawiając przez telefon
- wypowiadając swoje imię podczas rejestracji w szkole
Zachowania związane z jąkaniem
Dziecko jąkające się może również rozwijać mimowolne ruchy, takie jak mruganie oczami, drżenie ust, grymasy, stukanie palcami lub tupanie stopami.
Mogą również:
- unikaj wypowiadania pewnych dźwięków lub słów, na które się jąkają
- przyjąć strategie, aby ukryć jąkanie, takie jak twierdzenie, że zapomnieli, co próbowali powiedzieć, gdy mają problemy z płynnym wypowiadaniem słów
- unikaj sytuacji towarzyskich ze względu na strach przed jąkaniem, na przykład nie proszenie o artykuły w sklepach lub chodzenie na przyjęcia urodzinowe
- zmień styl mowy, aby zapobiec jąkaniu – na przykład mówienie bardzo wolno lub cicho albo mówienie z akcentem
- odczuwać strach, frustrację, wstyd lub zażenowanie z powodu jej jąkania
Kiedy uzyskać pomoc
Jeśli masz obawy dotyczące rozwoju mowy lub języka dziecka, porozmawiaj z lekarzem rodzinnym, pielęgniarką środowiskową lub logopedą.
Dowiedz się więcej o uzyskiwaniu pomocy w jąkaniu .