Rak odbytu

Objawy raka odbytu są często podobne do bardziej powszechnych i mniej poważnych schorzeń odbytu, takich jak pęcherze (hemoroidy) i małe łzy lub rany zwane szczelinami odbytu .

Objawy raka odbytu mogą obejmować:

• krwawienie z dołu (krwawienie z odbytu)
• swędzenie i ból wokół odbytu
• małe grudki wokół odbytu
• wypływ śluzu z odbytu
• utrata kontroli jelit (nietrzymanie jelit)

Niektóre osoby z rakiem odbytu nie mają żadnych objawów.

Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, udaj się do lekarza rodzinnego. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby były spowodowane rakiem odbytu, najlepiej jest je sprawdzić.

Mogą wyczuć Twój brzuch i przeprowadzić badanie doodbytnicze . Oznacza to, że lekarz wkłada palec w rękawiczce do pośladków, aby mógł wyczuć wszelkie nieprawidłowości.

Skierują cię do szpitala, jeśli uznają, że konieczne są dalsze badania. Powinieneś otrzymać wizytę w ciągu 2 tygodni, jeśli istnieje ryzyko, że masz raka.

Jeśli zostaniesz skierowany do szpitala, możesz przeprowadzić szereg różnych testów, aby sprawdzić, czy nie ma raka odbytu i wykluczyć inne schorzenia.

Niektóre z testów, które możesz mieć, obejmują:

• sigmoidoskopia – w której cienka, elastyczna rurka z małą kamerą i lampką jest wkładana do dna w celu sprawdzenia ewentualnych nieprawidłowości
• proktoskopia – w której wnętrze odbytnicy jest badane za pomocą instrumentu przypominającego wydrążoną rurkę (proktoskop) ze światłem na końcu
• biopsja – w której niewielka próbka tkanki jest usuwana z odbytu podczas sigmoidoskopii lub proktoskopii, aby można ją było zbadać w laboratorium pod mikroskopem

Jeśli te testy sugerują, że masz raka odbytu, możesz wykonać kilka badań, aby sprawdzić, czy rak się rozprzestrzenił.

Po ich zakończeniu twoi lekarze będą mogli „zainscenizować” raka. Oznacza to przyznanie mu wyniku opisującego, jak duży jest i jak daleko się rozprzestrzenia.

Możesz przeczytać więcej o stadiach raka odbytu na stronie internetowej Cancer Research UK.

• chemioradioterapia – połączenie chemioterapii i radioterapii
• operacja – usunięcie guza lub większego odcinka jelita

Jeśli rak się rozprzestrzenił i nie można go wyleczyć, można rozważyć samą chemioterapię, aby złagodzić objawy. Nazywa się to opieką paliatywną .

Chemoradioterapia

Chemioradioterapia to leczenie łączące chemioterapię (lek przeciwnowotworowy) i radioterapię (gdzie promieniowanie jest używane do zabijania komórek nowotworowych).

Obecnie jest to najskuteczniejsza metoda leczenia raka odbytu. Zwykle nie musisz pozostawać w szpitalu, gdy masz chemioradioterapię.

W wielu przypadkach część chemioterapii jest dostarczana przez małą rurkę zwaną obwodowo umieszczonym centralnym cewnikiem (PICC) w ramieniu, który może pozostać na miejscu do zakończenia leczenia.

Rurka oznacza, że nie musisz przebywać w szpitalu podczas każdego z cykli chemioterapii. Ale będziesz przywiązany do małej plastikowej pompy, którą zabierzesz ze sobą do domu.

Kilka szpitali oferuje obecnie chemioterapię tabletkową w przypadku raka odbytu, co pozwala uniknąć konieczności stosowania pompy i PICC.

Dowiedz się więcej o sposobie przeprowadzania chemioterapii

Radioterapia jest zwykle podawana w krótkich sesjach przez kilka tygodni.

Dowiedz się więcej o przeprowadzaniu radioterapii

Zarówno chemioterapia, jak i radioterapia często powodują znaczne skutki uboczne, w tym:

• zmęczenie
• ból skóry wokół odbytu
• ból skóry wokół penisa i moszny u mężczyzn lub sromu u kobiet
• wypadanie włosów – ograniczona utrata włosów z głowy, ale całkowita utrata z okolicy łonowej
• źle się czuć
• biegunka

Te działania niepożądane są zwykle przejściowe, ale istnieje również ryzyko długoterminowych problemów, takich jak bezpłodność .

Jeśli obawiasz się potencjalnych skutków ubocznych leczenia, porozmawiaj o tym ze swoim zespołem opieki przed rozpoczęciem leczenia.

Inne możliwe długoterminowe skutki uboczne mogą obejmować:

• problemy z kontrolą jelit
• długotrwała (przewlekła) biegunka
• zaburzenie erekcji
• ból pochwy podczas seksu
• sucha i swędząca skóra wokół pachwiny i odbytu
• krwawienie z odbytu, odbytu, pochwy lub pęcherza

Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów, aby można było je zbadać i leczyć.

Operacja

Chirurgia jest mniej powszechną opcją leczenia raka odbytu. Zwykle bierze się go pod uwagę tylko wtedy, gdy guz jest mały i można go łatwo usunąć lub jeśli chemioradioterapia nie zadziałała.

Jeśli guz jest bardzo mały, można go wyciąć podczas zabiegu zwanego wycięciem miejscowym.

Jest to stosunkowo prosty zabieg przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym i zwykle wymaga jedynie kilkudniowego pobytu w szpitalu.

Jeśli chemioradioterapia nie przyniosła rezultatu lub po leczeniu nastąpił nawrót raka, można zalecić bardziej złożoną operację zwaną resekcją brzuszno-kroczową.

Podobnie jak w przypadku wycięcia miejscowego, operacja ta jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym.

Resekcja brzuszno-kroczowa polega na usunięciu odbytu, odbytnicy, części okrężnicy, otaczającej tkanki mięśniowej, a czasem niektórych okolicznych węzłów chłonnych (małych gruczołów stanowiących część układu odpornościowego) w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu raka.

Po tego typu operacji zwykle będziesz musiał pozostać w szpitalu nieco dłużej.

Podczas operacji zostanie również utworzona stała kolostomia , aby umożliwić oddanie kału.

Jest to miejsce, w którym odcinek jelita grubego jest przekierowywany przez otwór wykonany w brzuchu, zwany stomią. Stomia jest przymocowana do woreczka, który będzie zbierał kał po operacji.

Przed operacją i po niej zobaczysz specjalistyczną pielęgniarkę, która może zaoferować wsparcie i porady, które pomogą Ci dostosować się do życia po kolostomii.

Przystosowanie się do życia z kolostomią może być trudne, ale większość ludzi przyzwyczaja się do tego z czasem.

Dowiedz się więcej o życiu z kolostomią

Kontynuacja

Po zakończeniu leczenia będziesz musiał odbywać regularne wizyty kontrolne, aby monitorować powrót do zdrowia i sprawdzać, czy nie ma oznak nawrotu raka.

Po pierwsze, wizyty te będą odbywać się co kilka tygodni lub miesięcy, ale z czasem będą coraz rzadsze.

• zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) – powszechna i zwykle nieszkodliwa grupa wirusów rozprzestrzeniająca się poprzez kontakt seksualny, która może wpływać na wilgotne błony wyściełające ciało
• uprawianie seksu analnego lub wielu partnerów seksualnych – prawdopodobnie dlatego, że zwiększa to ryzyko rozwoju HPV
• z historią raka szyjki macicy , pochwy lub sromu
• palenie
• posiadanie osłabionego układu odpornościowego – na przykład, jeśli masz HIV

Ryzyko zachorowania na raka odbytu wzrasta wraz z wiekiem, a połowa wszystkich przypadków jest diagnozowana u osób w wieku 65 lat lub starszych.

Stan ten występuje również częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Przeczytaj więcej o statystykach przeżycia raka odbytu na stronie internetowej Cancer Research UK.

• Cancer Research UK: rak odbytu
• Macmillan: rak odbytu