Zator powietrzny lub gazowy

Zator powietrzny lub gazowy to pęcherzyk, który zostaje uwięziony w naczyniu krwionośnym i blokuje je.

Może się tak zdarzyć, jeśli nurek:

  • spędza zbyt dużo czasu pod wodą
  • powierzchni zbyt szybko
  • wstrzymuje oddech, gdy się podnoszą

Powietrze może przedostawać się z płuc do naczyń krwionośnych (tętniczy zator gazowy) lub pęcherzyki azotu mogą tworzyć się w naczyniach krwionośnych (choroba dekompresyjna lub „zakręty”).

Zator powietrzny lub gazowy może powodować poważne i potencjalnie śmiertelne schorzenia, takie jak udar lub zawał serca .

Zadzwoń pod numer 112 i poproś o karetkę, jeśli Ty lub ktoś, z kim jesteś, poczuje się źle po nurkowaniu i podejrzewasz zator powietrzny lub gazowy.

Objawy zatoru powietrznego lub gazowego po nurkowaniu

Objawy zatoru powietrznego lub gazowego po nurkowaniu obejmują:

Możesz nie mieć tych objawów od razu. Mogą rozwinąć się w ciągu 10 do 20 minut, a czasem nawet dłużej po powierzchni. Nie ignoruj tych objawów – natychmiast uzyskaj pomoc medyczną.

Uzyskanie pomocy medycznej

Zadzwoń pod numer 112, aby poprosić o karetkę, jeśli Ty lub ktoś, z kim jesteś, poczuje się źle po nurkowaniu.

Nurek z podejrzeniem zatorowości powietrznej lub gazowej powinien zostać jak najszybciej przeniesiony na oddział ratunkowy.

Należy je położyć płasko i podawać 100% tlenu, aż dotrą do szpitala. Po ustabilizowaniu zostaną przeniesione do pomieszczenia ciśnieniowego zwanego komorą hiperbaryczną, w szpitalu lub w innym miejscu w pobliżu.

Witryna UK Diving zawiera szczegółowe informacje o wszystkich lokalizacjach komór hiperbarycznych w Wielkiej Brytanii .

Dlaczego nurkowanie może prowadzić do zatoru powietrznego lub gazowego

Jeśli nurek wypłynie na powierzchnię zbyt szybko, w jego tkankach i krwiobiegu mogą tworzyć się pęcherzyki azotu. Jest to często określane jako choroba dekompresyjna lub „zakręty”.

Szybkie wynurzenie się i wstrzymanie oddechu może spowodować rozszerzenie powietrza uwięzionego w płucach. Może to spowodować pęknięcie tkanki płucnej (barotrauma płuc), co może prowadzić do uwolnienia pęcherzyków gazu do krążenia tętniczego (zator tętniczy gazowy).

U niektórych nurków podstawowe warunki mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby dekompresyjnej. Należy to omówić z lekarzem specjalizującym się w medycynie nurkowej.

Jeśli pęcherzyk gazu zablokuje małą tętnicę, może odciąć dopływ krwi do określonego obszaru ciała.

Powaga zatoru zależy od tego, która część ciała jest dotknięta chorobą, wielkości pęcherzyka gazu i ilości gazów obojętnych (gazów niereaktywnych) w tkankach nurka.

Zator powietrzny może powodować różne problemy w zależności od tego, gdzie znajduje się blokada:

Te stany są bardzo poważne i mogą być śmiertelne, szczególnie jeśli zator powietrzny nie jest szybko leczony.

Leczenie zatoru powietrznego lub gazowego spowodowanego nurkowaniem

Gdy nurek z zatorowością powietrzną lub gazową otrzyma pomoc medyczną w nagłych wypadkach i jego stan się ustabilizuje, zostanie przeniesiony do komory hiperbarycznej.

Osoba leczona w komorze hiperbarycznej

Kredyt:

GABRIELLE VOINOT / SPÓJRZ NA NAUKI / NAUKOWA BIBLIOTEKA ZDJĘĆ


Będą musieli leżeć w komorze hiperbarycznej przez kilka godzin, oddychając mieszaniną gazów i tlenu w środowisku pod ciśnieniem. Wysokie ciśnienie przywraca prawidłowy przepływ krwi i tlenu w tkankach organizmu oraz zmniejsza wielkość pęcherzyków powietrza w organizmie.

W przypadku choroby dekompresyjnej ciśnienie zmusza bąbelki azotu do ponownego rozpuszczenia się w krwiobiegu.

Ciśnienie w komorze jest następnie stopniowo zmniejszane, aby umożliwić gazom opuszczenie ciała, naśladując powolne wynurzanie się z nurkowania.

W zależności od nasilenia objawów leczenie może wymagać kontynuacji przez kilka dni.

Zapobieganie zatorom powietrznym lub gazowym podczas nurkowania

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zatoru powietrznego lub gazowego podczas nurkowania:

Więcej informacji na temat bezpieczeństwa nurkowania można znaleźć w British Sub-Aqua Club (BSAC).

Inne przyczyny zatorów powietrznych

Chociaż rzadko, zator powietrzny można również uzyskać podczas operacji lub innych procedur medycznych.

W szpitalach i ośrodkach zdrowia należy zadbać o zapobieganie zatorom powietrznym poprzez:

  • usuwanie powietrza ze strzykawek przed wstrzyknięciami oraz z przewodów dożylnych przed podłączeniem
  • stosowanie technik zakładania i wyjmowania cewników i innych rurek, które minimalizują ryzyko dostania się powietrza do naczyń krwionośnych
  • ścisłe monitorowanie pacjentów podczas operacji, aby upewnić się, że w ich naczyniach krwionośnych nie tworzą się pęcherzyki powietrza

Zator powietrzny spowodowany operacją, znieczuleniem lub innymi zabiegami medycznymi może być trudny do wyleczenia. Zwykle potrzebne jest leczenie wspomagające serce, naczynia krwionośne i płuca.

Na przykład płyny można stosować do leczenia spadku ciśnienia krwi, a tlen można podawać w celu skorygowania obniżonego poziomu tlenu. W takich przypadkach czasami konieczne jest leczenie w komorze hiperbarycznej.