Zespół Pradera-Williego – Diagnoza

Ostateczną diagnozę zespołu Pradera-Williego można zwykle postawić, przeprowadzając serię testów genetycznych.

Badania genetyczne

Testy genetyczne można wykorzystać do sprawdzenia chromosomów w próbce krwi dziecka pod kątem nieprawidłowości genetycznych, o których wiadomo, że powodują zespół Pradera-Williego.

Poza potwierdzeniem diagnozy wyniki powinny również pozwolić na określenie prawdopodobieństwa urodzenia kolejnego dziecka z zespołem.

Przeczytaj więcej o przyczynach zespołu Pradera-Williego .

Lista kontrolna do diagnozowania zespołu Pradera-Williego

Lista kontrolna objawów, o których wiadomo, że są typowe dla zespołu Pradera-Williego, służy również do określenia, które dzieci powinny zostać zbadane.

Lista kontrolna może być również pomocna dla rodziców, którzy martwią się rozwojem, zachowaniem i nawykami żywieniowymi swojego dziecka i chcą wiedzieć, czy ich dziecko może mieć zespół Pradera-Williego.

Główne kryteria

Jeden punkt przyznaje się za każdy z następujących objawów, jakie ma dziecko:

  • wiotkość i osłabienie mięśni, ujawniające się podczas porodu lub krótko po nim
  • problemy z karmieniem i brak wzrostu w pierwszym roku życia
  • szybki przyrost masy ciała u dzieci w wieku od 1 do 6 lat
  • charakterystyczne rysy twarzy, takie jak oczy w kształcie migdałów i cienkie górne usta
  • niedoczynność jąder lub jajników (hipogonadyzm), powodująca opóźnienie rozwoju seksualnego
  • opóźniony rozwój fizyczny lub trudności w nauce

Drobne kryteria

Za każdy z następujących objawów, jakie ma dziecko, przyznaje się pół punktu:

Ogólna ocena

Jeśli Twoje dziecko ma mniej niż 3 lata i uzyska 5 punktów, z co najmniej 3 punktami z głównych kryteriów, podejrzewa się zespół Pradera-Williego i zaleca się wykonanie badań genetycznych.

Jeśli Twoje dziecko ma więcej niż 3 lata i uzyska 8 punktów, z co najmniej 4 punktami z głównych kryteriów, podejrzewa się zespół Pradera-Williego i zaleca się wykonanie badania.